اقمار طبیعی منظومه شمسی

اقمار طبیعی منظومه شمسی

زحل (Saturn)

ششمین سیاره در منظومه شمسی و دومین سیاره بزرگ این مجموعه است. در اطراف آن حلقه هایی وجود دارند که قطرشان به ۱۲۰۰۰۰ مایل می رسد.

لاپتوس (Lapetus)

یکی از اقمار سترن که دارای وجه نورانی (متشکل از یخ) و وجه تاریک (متشکل از ماده ای نامشخص) است.

تایتان (Titan)

بزرگترین قمر سیاره زحل که یک و نیم برابر بزرگتر از قطر ماه را داراست.

اورانوس (Uranus)

هفتمین سیاره منظومه شمسی به جهت فاصله از خورشید و سومین سیاره بزرگ منظومه شمسی که عمدتاً از سنگ، یخ و هیدروژن ساخته شده است و دارای ۱۱ حلقه می باشد.

اوبرون (Oberon)

دورترین قمر سیاره اورانوس که گودال های آن با نور محاط شده اند.

نپتون (Neptune)

هشتمین سیاره منظومه شمسی به جهت فاصله از خورشید که اتمسفر آن عمدتاً از هیدروژن، هلیوم و متان تشکیلی یافته است که باعث می شوند نپتون و حلقه های آن رنگ ابی داشته باشند.

میماس (Mimas)

یکی از اقمار زحل است و دارای گودالی بنام هرشل (Herschel) است که یک سوم از سطح آن را فرا گرفته است.

تتیس (Tethys)

یکی از اقمار سیاره زحل است و عمدتاً از یخ پوشیده شده است. در سطح آن گودال بزگی به چشم می خورد بنام اودیسه (Odysseus) که حاصل برخورد اجرام آسمانی است.

ریا (Rhea)

یکی از اقمار سیاره زحل است و سطح پر از گودال آن پوشیده از یخ هایی به سختی سنگ هستند.

دیون (Dione)

یکی از اقمار سیاره زحل است و سطح آن پوشیده از دره هایی یخی است.

تیتانیا (Titania)

بزرگترین قمر سیاره اورانوس است و سطح آن پوشیده از دره های ژرف است.

اومبریل (Umbriel)

یکی از اقمار اورانوس است که سطح ان پوشیده از دره های بسیار و سطحی تاریک است.

میراندا (Miranda)

یکی از اقمار اورانوس است که در بخش هایی پوشیده از دره هایی است و سطح آن پوشیده از شیارها و خطوط است.

آریل (Ariel)

یکی از اقمار اورانوس است و سطح آن پر است از دره ها و پرتگاه های ژرف و طولانی

شارون (Charon)

تنها قمر سیاره پلوتون است و به جهت اندازه و جرم برابر با خود سیاره است.

پلوتون (Pluto)

نهمین سیاره منظومه شمسی و کوچکترین آنها. این سیاره بقدری کوچک است که برخی آن را یکی از سیارک های کمربند کوپر به حساب می آورند.

تریتون (Triton)

بزرگترین قمر سیاره نپتون است و به همراه پلوتون سردترین احجام منظومه شمسی هستند.

اقمار طبیعی منظومه شمسی