۷ داستان ابرقهرمان ها تنها روایتگر قدرت نمایی است
ایده دیگری در مورد کتاب های کمیک وجود دارد بیانگر این است که در داستان های کمیک تنها شاهد قدرت نمایی ابرقهرمان ها هستیم یا حضور یک ضدقهرمان پیچیده و اگر قهرمانی واقعی در دنیای مارول و دی سی وجود داشته باشد، باید اعمال خشونت کند.
ابرقهرمان ها باید از بی گناهان و ضعیفان حمایت کنند و این مسئله گاهی اوقات موجب بروز خشونت می شود. اگر قرار باشد در مورد کمیکی مانند Punisher نظر بدهند حتی سخت گیرانه تر هم قضاوت می کنند. البته اگر کسی این شخصیت را ابرقهرمان قلمداد کند، سخاوت به خرج داده است.
در بعضی موارد کمیک های ابرقهرمانی را با توحش مترادف دانسته اند. البته اینکه علاقه مخاطبان به این شخصیت را محدود به جنبه های خشن این شخصیت ها کنیم کمی از انصاف دور است.
البته مخاطبانی هستند که نکته اصلی آنچه را که مصرف می کنند نمی دانند یا خالقانی که به این چنبه دامن می زنند. ولی قهرمانان دی سی و مارول همگی بدنبال اصلاح وضع موجود بشریت هستند. خواه این شخصیت تنها بازمانده یک سیاره بیگانه باشد که دارای قدرت های فرابشری است، خواه فردی که در کودکی با یک سری تراژدی مواجه شده و دوست ندارد که افرادی دیگر همان تراژدی ها را تجربه کنند. ولی قدرت خاصی ندارند.
آنها اغلب الهام بخش هستند و تأثیرگذار و ارزش ها را رواج می دهند. برخی از آنها در این مسیر موفق نمی شوند و برخی دیگر اسیر موارد پیش پاافتاده می شوند تا اینکه به طرح مواردی اساسی تر بپردازند. ولی اینکه همه ابرقهرمان ها را عناصری یاقی و قدرت محور بدانیم نوعی سوء برداشت از کل ماجراست.
