شباهت بیشتر به انیمه تا فوتبال
حتی اگر یک انیمه شونن (Shounen) درباره جنگ نباشد، در آن می توان بخش هایی از مبارزات را دید. حالااین مبارزه می توان آشپزی با طعم رقابت با یک رقیب باشد یا بازی تنیس و یا فوتبال و…صحنه های اکشن بقدری حسی و هیجانی پیش می روند که ممکن است حتی به نزاع منتهی شود. یکی از سری های پیشرو در این زمینه از انیمه ها سریال فوتبالی محبوب دهه ۸۰ کاپیتان سوباسا (فوتبالیست ها) بود. در این انیمه بازیکنان با توپ مثل اسکیت برد برخورد می کنند. و سانترهای مواج در هر مسیری می فرستند و میان زمین و آسمان طوری برای بدست آوردن توپ رقابت می کنند که گویا جاذبه زمین بر آنها اثری ندارد.
در طول سالیان کاپیتان سوباسا در بازی های بی شماری حضور داشته که اکثر آنها آر پی جی استراتژیک یا شبیه سازی بوده اند. به عنوان مثال صحنه های رقابت عجیب می تواند در قالب کات سین ها (cut seen) نشان داده شوند تا صحنه عادی بازی. آخرین عنوان از سری بازی های کاپیتان سویاساظهور رقابت های جدید به شکلی متفاوت پیش می رود. به جای اینکه روندی آرام و متفکرانه مانند یک آرپی جی داشته باشد، وضعیتی مصنوعی و سرگرم کننده مانند آنچه در بازی های آرکید شاهدش بودیم، ارائه می دهد که سالهای زیادی است که شاهدش نبودیم.همه اینها بدون از دست رفتن جذابیت های اکشن خود بازی صورت می گیرد.
ارتباط محدود با فوتبال
ظهور رقابت های جدید مانند نسخه انیمه اش ارتباط کمی با خود بازی فوتبال ایجاد می کند. البته صحنه های اکشن در زمین فوتبال شکل می گیرد، و بازیکنان اکثر اوقات دنبال توپ می دوند. ولی فوتبال به همین بخش ها محدود می شود. آزادی استراتژیک برای حرکت در میدان و ایجاد فضا یک موضوع حاشیه ای در این بازی محسوب می شود. به جای آن باید تمام تلاش خود را صرف به دست آوردن توپ و شلیک آن با حداکثر سرعت و قدرت به سم چهارچوب است. هر شوتی که دروازه بان را متوقف کند انرژی آن را کم می کند. وقتی در نهایت انرژی دروازه بان تمام شد شما توپ و دروازه بان را با هم به تور دروازه می دوزید. ظهور قهرمانان جدید بیشتر شبیه یک بدوکای (Bodukai) است تا یک بازی فیفا.
ظهور قهرمانان جدید بیشتر یک بدوکایی است تا یک بازی فیفا
اگر توقع یک بازی فوتبال جدی را دارید، مأیوس خواهید شد. البته این ماجرا کمی عمیق تر از چیزی است که در ظاهر به چشم می اید. در بازی کاپیتان سوباسا برد شما به میزان جدید و محکم بازی کردن، تکل های هوشمندانه و داشتن بازیکنانی باهوش تر وابسته است. به همین دلیل بازی مناسب حالت آنلاین یا ساعت های طولانی بازی نیست. البته نباید از هوش مصنوعی بازی هم بگذریم که برای چنین شرایطی طراحی نشده است. ولی برای کسانی که دلسان برای بازی های آرکیدی مانند دعوای فوتبالی (Soccer Brawl) و مگامن ساکر (Mega Man Soccer) تنگ شده، این بازی می تواند مناسب باشد.
تصاویر زیبا
این صحنه های اکشن خام به شکلی زیبا کارگردانی شده و به تصویر کشیده شده اند. هر کدام از تکل ها، مانورها و جاخالی دادن ها و ترنزیشن ها به شکلی زیبا در قالب انیمیشن هایی کوتاه جا داده شده اند. به عنوان مثال، عقابی که در زمان شوت “شوت شاهین آسمانی” در آسمان ظاهر می شود، تمام فضای بازی را تحت شعاع قرار می دهد و این لحظاتی قبل از بازگشت به خود بازی رخ می دهد و بعد روند بازی از سر گرفته می شود.
ولی ارائه داستان بیرون از مستطیل سبز متأسفانه از انرژی کمتری برخوردار است. مثلاً در حالت داستانی(که یکی به سوباسا ربط دارد و دیگری به شخصیتی که خود بازیکن ساخته) از انیمیشن هایی با وضوح تصویری کم استفاده شده است و بیشتر دیالوگ های ایستا را در بر میگیرد.طرفداران انیمه شاید از کیفیت صداپیشگی و ارتباط پویا بین شخصیت ها و عناصر بازی لذت ببرند، ولی همان تعداد هم قطعاً دوست دارند بیشتر فتبال بازی کنند تا شاهد گفتگوی شخصیت ها باشند. داستان سوباسا تنها چند بازی به طول می انجامد ولی با این همه داستان و روایت و…به پایان رساندن آن انگار قرار است یک عمر طول بکشد.
رأی نهایی
کاپیتان سوباسا: ظهور قهرمانان جدید در اکثر بخش ها یک بازی عمیق و استراتژیک نیست و بیشتر یک بازی دست و پاچلفتی و سرگرم کنند است با دیالوگ های بی پایان در حالت داستانی. ولی، کاپیتان سوباسا توانسته جوی را ایجاد کند که از بعد از دهه ۱۹۹۰ کمتر شاهد آن بوده ایم و آن حس انجام بازی های آرکید است. طرفداران انیمه از صداپیشگی این بازی لذت خواهند برد و از این همه جلوه های اکشن و عجیب لذت خواهند برد. هر کسی که نسبت به بازی ها حس نوستالژیکی داشته باشد، از این تجربه مصنوعی از اکشن لذت خواهد برد.
