جنبه های مخرب استفاده از هنرپیشه های سفیدپوست
هر شخصیت رنگین پوست که نقش آن را یک سفیدپوست بازی کرده، می توانست نقطه عطفی برای یک بازیگر رنگین پوست باشد. وقتی “شب مرده های زنده” در سال ۱۹۶۸ اکران شد، بازی هنرپیشه آفریقایی-آمریکایی دواین جونز در نقشی کلیدی تعارضات زیادی را موجب شد. از آن زمان به بعد رنگین پوست های زیادی نقش های کلیدی زیادی را برعهده گرفته اند. ولی بسیاری از این نقش ها جنبه تبلیغ الگوهای نژای قالب را داشته است.
افراد رنگین پوست اغلب از ایفای نقش تاریخی خود هم کنار گذاشته شده اند و نقش های کمی هم که برای به تصویر کشیدن آنها مناسب بوده است از آنها گرفته شده است. البته این مسئله به بازیگران سفیدپوست این امکان را می دهد که در نقش نژادی دیگر نقشی پیچیده تر و نقش آفرینی غنی تری را تجربه کند. پروسه سفیدنمایی حالت معکوسی ندارد. به این معنی که بازی یک سفیدپوست در نقش یک رنگین پوست نه تنها از ارزش های بازیگری او نمی کاهد بلکه به غنای آن کمک می کند.
این مسئله در مورد بازیگران دوجنسی هم صادق است. جوهانسون پیش از این به بازیگرانی که نقش افراد دوجنسی را بازی کرده اند، اشاره کرده است. چرا افراد دوجنسی نمی توانند نقش آن افراد را بازی کنند. اسکار نقشی که جرد لتو بواسطه حضور در فیلم کلوپ دالاس بایرز گرفت می توانست به یک فرد دوجنسی داده شود.
پس از سالها که نقش های افراد به کسانی داده شده است که شباهتی به خود افراد ندارند، آن افراد خاص دیگر خسته شده اند و خواستار دریافت ان نقش ها هستند.
