سفید نمایی
مرثیه جوهانسون درباره “درستی سیاسی” را نیز می توان از دریچه متن تاریخی هالیوود تحلیل کرد که مدت هاست چهره های سفیدپوست را در نقش اقلیت ها به نمایش درآورده است. به عنوان مثال جان وین در اثر حماسی سال ۱۹۵۶ بنام فاتح در نقش چنگیزخان ظاهر شد. همه اعضای حاضر در آن فیلم از جمله امپراطور مغول همگی از میان سفیدپوستان انتخاب شده بودند. این فیلم را می توان به عنوان یک فاجعه مطرح کرد و باید گفت استفاده از هنرپیشه های سفیدپوست برای افراد رنگین پوست فرآیندی شرم آور بوده است.
میکی رونی در فیلم صبحانه در تیفانی محصول سال ۱۹۶۱ نقش یک صاحب خانه ژاپنی را بازی کرد و بازی لورنس فشبورن در نقش اتلو در سال ۱۹۹۵ اولین باری بود که در اقتباس یک شرکت بزرگ فیلمسازی از یک فرد آفریقایی-آمریکایی استفاده شد. بماند.
البته این مسئله چیزی نیست که تنها در فیلمهای سالهای دور اتفاق افتاده باشد. در فیلم خدایان مصر که محصول سال ۲۰۱۶ بود از هنرپیشه های سفیدپوست مانند جرارد باتلر، نیکلای کاستر والدو و جفری راش در نقش خدایان مصری استفاده شد. در فیلم Airbender محصول سال ۲۰۱۰ که بر اساس انیمیشنی الهام گرفته از فرهنگ شرقی ساخته شده بود، تمامی شخصیت ها به استثنای Fire Nation همگی سفیدپوست بودند. ودر فیلم “دیوار بزرگ” محصول ۲۰۱۶ که یک فیلم هیولایی بود و در قرن نهم و در کشور چین اتفاق می افتاد، دوباره بر روی شخصیتی تمرکز شده بود که مت دیمن نقش آن را بازی می کرد. او در آن فیلم نقش یک مزدور اروپایی را بازی می کرد و بار بازی او به دیگر هنرپیشه های چینی می چربید.
